Zo’n jaar vliegt voorbij.
Ik ben blij dat we in een gemeente terecht zijn gekomen waar veel mensen met hart en ziel zich inzetten voor Gods Koninkrijk. Het is geweldig om daar deel van te mogen uitmaken. Het is fijn om veel openheid te proeven en bereidheid om ons te steunen. Ook zijn we blij dat we als gezin verder aan het wortelen zijn. Dat geldt voor ons vieren eigenlijk. Wel hebben we door de ziekte en het overlijden van Willies vader eind vorig jaar veel energie daarin moeten investeren. Ook een tijd waarin we veel meeleven mochten ontvangen, wat heel erg goed deed. We merken dat er nu ook meer ritme gaat komen. Tegelijk ervaren we dat we nog maar net geland zijn en dat we nog steeds aan het wennen zijn. Met alle plussen en minnen voor voorgangers en gemeentes in overgangstijden is het voor ons telkens ook weer leren om het doel van God voor ogen te houden: bouwen en werken aan zijn Koninkrijk! Dat inspireert en dát mag ons doel zijn. Zo samen bouwen aan zijn Koninkrijk mag dan een voorrecht zijn.

BV

Mei 2012                                    

Aan mij en aan ons werd gevraagd in de kerkbode alvast iets te schrijven als nieuwe predikant en gezin. Dit is onder deze familiefoto te lezen.

Het was heel inspirerend om veel gemeenteleden op de gemeente/kennismakingsavond van 9 februari 2011 te ontmoeten. Op die avond vertelde ik o.a. iets over mijn achtergrond. Ik ben opgegroeid in Noord-Brabant, in het Land van Heusden en Altena. Hoewel het overgrote deel van N. Brabant Rooms-katholiek is, is dit een protestants gebied. Ik groeide op in een zeer betrokken kerkelijk gezin. Langzamerhand sprak kerk en geloven me echter steeds minder aan. Tot daar in vrij korte tijd verandering in kwam. Ik werd actief in jongerenwerk, maar ontdekte dat ik door mijn ongeïnteresseerde houding weinig had opgepikt van de inhoud van geloven. Daarom koos ik ervoor te stoppen met mijn werk als administrateur en naar een bijbelschool te gaan, de tegenwoordige ‘Wittenberg’ te Zeist. Ik kreeg daar de smaak voor studeren te pakken en ging na het afronden van deze studie naar de Theologische Hogeschool vanwege de Gereformeerde Bond in Ede en daarna naar de (destijds) Gereformeerde Universiteit in Kampen (T.H.U.K), waar ik in 2000 afstudeerde. Intussen was ik zo’n 10 jaar eerder getrouwd met Willie, die als wijkverpleegkundige ouder- en kindzorg werkte. Omdat Willie fulltime werkte was het voor mij mogelijk te studeren. We woonden in Wezep, de plaats waar Willie opgroeide.
Eva werd daar geboren en naast studeren was er dus ook de zorgtaak voor haar. In 2001 nam ik het beroep aan naar de Hervormde gemeente Kerkenveld/Alteveer. Onze tweede dochter Sofie werd daar in ons eerste jaar geboren. Inmiddels is Eva 15 jaar en zit in de vierde klas van het v.w.o. en is Sofie 9 jaar en zij zit in groep 5 van de basisschool.

Wij zijn ontzettend dankbaar voor de periode in Kerkenveld en Alteveer: we hebben veel mogen ontvangen van elkaar. We hebben gezien dat God ook vandaag blijft werken en mensen blijft roepen. Intussen is ook de fusie tussen de plaatselijke Gereformeerde en Hervormde kerk praktisch rond en mede daarom ook een goede tijd om ons open te stellen voor een nieuwe uitdaging. De ‘klik’ met de beroepingscommissie en de goede ontmoetingen in Nijkerkerveen gaven ons de volle overtuiging om het uitgebrachte beroep van de Eben Haëzer gemeente te aanvaarden. Natuurlijk is je koffers oppakken en goede banden doorsnijden niet eenvoudig, maar we zien er ook naar uit om te ontdekken hoe we als predikant en gezin onze plaats mogen vinden in Nijkerkerveen!

Bartho, Willie, Eva en Sofie Versteeg
April/mei 2011