Je hebt in het leven verschillende soorten mensen:
Je hebt
- dromers
- denkers
- doeners

Dat is een hele globale indeling.
De dromers zijn de mensen die plannen maken,
die ideeën hebben,
die visies ontwikkelen.
Dat zijn ook de mensen met de grote idealen,
die hun hart laten spreken,
die diep van binnen gemotiveerd worden
in vuur en vlam kunnen staan voor die idealen.

Je hebt de denkers.
Dat zijn de mensen die nuchter hun verstand gebruiken.
Dat zijn de managers.
Dat zijn de mensen die zeggen tegen de dromers:
mooi bedacht allemaal,
mooie plannen,
maar hoe moeten we ze uitvoeren?
Hoe krijgen we het allemaal voor elkaar?

En dan heb je de uitvoerders.
De mensen die met hun handen en hun voeten werken.
Dat doeners.
De mensen die het werk wat gedaan moet worden doen,
uitvoeren.
De mensen met hun handen, hun voeten,
maar ook met hun hoofd
aan het werk zijn om al het werk wat moet gebeuren
ook uit te voeren.

Natuurlijk klopt het verhaal niet helemaal.
Iedereen denkt na, iedereen doet dingen in zijn leven,
iedereen heeft bewust of onbewust een droom
die hem of haar voortdrijft.
Maar in elk mens komt vaak één ding
meer naar de oppervlakte.

Dromers, doeners en denkers.
Een makkelijke indeling: 3 x D.
Nu weet ik niet wie die namen bedacht heeft.
Vaak in bedrijfstrainingen of in onderwijsinstellingen
worden zulke makkelijk te onthouden indelingen bedacht.

Maar ze zijn al van alle tijden,
er worden wel telkens nieuwe namen bij bedacht,
maar de indeling is al vanaf het begin van de mensheid.
Vandaag bevestigen we nieuwe ambtsdragers,
herbevestigen we ambtsdragers
en ook worden ouderenpastores voorgesteld.

Ook in een kerkenraad heb je verschillende mensen,
verschillende ambten.
Straks kom ik er nog op terug op die verschillende ambten,
de ouderlingen als dromers,
de kerkrentmeesters als denkers
en de diakenen als doeners.

De kernvraag vanmorgen,
waar we samen naar willen kijken vanmorgen,
is de vraag hoe je om gaat met de kloof,
die er altijd is,
tussen het ideaal, de droom,
en de werkelijkheid.
Hoe blijf je trouw aan de droom?
Hoe blijf je trouw aan de droom van God?
Daar gaat het over in de kerk.
In de kerk gaat het om de droom van God,
en die droom trouw te blijven,
ook als de praktijk weerbarstig is,
en soms niet zoveel van die droom te zien is.

De woorden die we vanmorgen in de bijbel hebben gelezen
komen uit een brief,
die wordt geschreven aan mensen
die kort daarvoor met de droom van God
in aanraking zijn gekomen.
Ze hebben gehoord over de droom van God van Israël
voor alle mensen.
God heeft zijn droom nooit opgegeven.
De droom van een wereld waarin alle mensen God eren,
en van elkaar houden.
Als mensen zo leven dan is de wereld een paradijs!
In het begin van de bijbel lees je dat mensen
geen zin hebben om te luisteren naar de droom van God.
En dan kiest de Here God het volk Israël uit,
om die droom levend te houden.
Hij kiest dat volk uit om die droom
ook in de praktijk uit te werken.
En dan al zie je door alle eeuwen heen
dat er vaak een grote kloof zit tussen dat ideaal
en de werkelijkheid.
Profeten zijn telkens weer nodig om het volk
terug te brengen bij de Here God.
Straffen zijn zelfs nodig,
vaak moet er weer opnieuw begonnen worden.
Nadat alles is mislukt,
begint God heel vaak weer opnieuw met zijn volk,
na de straf van ondergang,
van ballingschap,
begint God telkens weer opnieuw.

En dan is er een heel nieuw begin in één persoon:
de persoon van Jezus.
In die persoon wil God zijn droom overeind houden,
een nieuw begin  maken met zijn droom.
Wat is nu de droom van God met deze wereld?
(wat zou u/jij antwoorden?)
Als aan Jezus gevraagd wordt wat dan precies de droom
van God is,
dan zegt Jezus:
‘Heb God heel lief met heel je hart,
en met heel je ziel, met heel je verstand,
en heb  je naaste lief als je zelf.
Aan die twee geboden hangt de hele wet en de profeten’.
Als mensen zo leven,
dan is de droom van God zichtbaar.
Tussen twee haakjes,
ook hier zitten de drie d’s trouwens in:
. hart – waar je diepste verlangens en idealen zitten,
(droom)
. verstand – (denken)
. ziel – je doen en je laten, hoe je als mens handelt,
(doen)

Die droom die Israël moest uitvoeren,
maar wat Israël telkens niet lukte,
die droom komt Jezus nieuw leven inblazen,
en Hij komt hem zelf uitvoeren.
Jezus heeft van God gehouden met heel zijn
hart, zijn verstand en heel zijn ziel,
en hij heeft op die manier van mensen gehouden.
Hij heeft laten zien hoe God wil dat wij leven.
Uiteindelijk kostte hem die manier van leven
zijn eigen leven,
en werd hij gedood aan een kruis.

Einde van de droom?
Einde van het nieuwe begin?
Ja, als je de evangeliën leest,
dan dacht iedereen,
ook zijn eigen volgelingen dat dit het einde was.
Maar juist de dood van Jezus vormde een nieuw begin.
Ongelooflijk.
Op de 3e dag stond Jezus op uit de dood,
en maakte daarmee een heel nieuw begin mogelijk.

In zijn de boodschappers, de apostelen met die boodschap
de wereld ingetrokken.
Ze hebben verteld:
God heeft een droom met deze wereld.
Die droom werd eerst door Israël uitgevoerd,
maar nu wil de Here God dat die droom
door alle mensen op deze wereld wordt uitgevoerd.
En het klopt,
het is heel  moeilijk om die droom uit te voeren.
Maar Jezus wil je erbij helpen.
Dat is de boodschap die wij verkondigen.
Jezus is gekruisigd
omdat hij op die manier leefde.
Door die manier van leven kregen mensen een spiegel,
en zagen ze dat hun eigen leven krom en scheef was,
het confronteerde hen met het feit dat ze als religieuze mensen
helemaal niet bezig waren met de droom van God!
Daarom werd Jezus gekruisigd.
Hij werd gedood.
Maar op de 3e dag stond Hij op uit de dood.
Hij leefde.
En daarna zijn zoveel mensen in deze Jezus gaan geloven.
Petrus legt het als volgt uit:
Als je in Jezus gaat geloven,
gaat de droom van Jezus ook een plaats in je eigen leven krijgen,
en dan krijg je ook dezelfde kracht,
die Jezus opwekte uit de dood,
om daarmee ook dat te doen wat Jezus van je vraagt.
Want God dienen met je verstand, met je hart,
en met je daden,
dat gaat niet vanzelf.
En dat mislukt telkens.
Maar als je Jezus toelaat in je leven,
dan gaat zijn kracht in jou aan het werk,
en dan mag je medewerker worden van Gods droom.

Veel mensen in de tijd van Petrus zijn gaan geloven in Jezus.
Voor hen,
maar ook voor ons vandaag geldt,
als je in Jezus gaat geloven,
is dat de diepste ontdekking in je leven.

1 Petrus 1,8.9
8  U hebt hem lief zonder hem ooit gezien te hebben; en zonder hem nu te zien gelooft u in hem en ervaart u een onuitsprekelijke, hemelse vreugde,
9  omdat u het einddoel van uw geloof bereikt: uw redding.

Jezus leren kennen gaf een intense vreugde,
en de droom werd heel tastbaar.
En de droom die ze ontvingen zou nog verder gaan:
de droom zou echt helemaal werkelijkheid worden
als ze hun definitieve redding zouden ontvangen,
wanneer de hemel op aarde zou komen,
wanneer Jezus echt terugkomt
en Hij door iedereen geëerd zal worden.

En toch….
ondanks de grote ontdekkingen die deze mensen deden,
en die wij mogen doen als de droom van God
een plaats mag krijgen in ons leven,
als Jezus een plaats mag krijgen in ons leven,
toch was er wel een  maar…….
want deze mensen kregen heel veel,
maar raakten ook heel veel kwijt…..
We zagen de afgelopen weken dat hun het leven
heel moeilijk werd gemaakt door
mensen met wie ze samenleefden.

En zij gingen ook twijfelen.
Ze zagen ook dat ze heel veel kwijt waren geraakt.
Aan de ene kant was er de droom van God
van een andere manier van leven,
van een nieuwe toekomst.
Maar het leven werd er niet makkelijker op.
En eerst gingen ze naar grote tempels van
de heidense goden om daar offers te brengen.
En nu zaten ze in huiskamers bij elkaar.
Is dat het nu?
Is het geen gebakken lucht?
Worden we misschien toch niet voor de gek gehouden?
Sommige gelovigen gingen twijfelen.
Zijn we er wel zoveel op vooruit gegaan.
In het begin waren we wel enthousiast,
door die droom die ons zo aansprak,
door Jezus die die droom had voorgeleefd,
maar we zijn zo ontzettend veel kwijtgeraakt.

De schrijver van de Petusbrief heeft in het eerste hoofdstuk
ook erkend dat ze het moeilijk hebben.
Dat er een  kloof zit tussen het ideaal van de droom
en de werkelijkheid van het leven.
Wat hij vooral probeert te doen
is de droom vast te houden.
En de mensen aan te moedigen om die droom
niet kwijt te raken.
Zoals Israël eerst is uitgekozen door God,
om Gods grote daden te verkondigen,
zo zijn jullie nu uitgekozen door God.
Je bent door hem uitgekozen.
Je bent een uitverkoren geslacht!

En over uitverkiezen kun je theoretiseren,
dat doet Petrus hier niet.
Israël had de taak om de droom van God
in de praktijk te brengen
en die door te geven.
Jullie hebben die taak ook gekregen.
Jullie hebben de droom van Jezus ontvangen.
Hij was een steen,
die door bouwlieden werd weggegooid.
Hij was ook een steen waar mensen zich aan stootten.
Mensen zitten op de een of andere manier
niet op die droom van God te wachten.
Mensen stoten en struikelen over die steen.
Voor jullie is die steen kostbaar geworden.

En  jullie mogen zelf een steentje zijn
in de geestelijke tempel van God,
in de droom van God.
Jullie mogen zelf door Jezus
medewerkers zijn aan de droom van God.
. 9  Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninkrijk van priesters, een heilige natie, een volk dat God zich verworven heeft om de grote daden te verkondigen van hem die u uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijke licht

Er heeft op allerlei terreinen een omwenteling plaats gevonden.
Allereerst natuurlijk dat ze Jezus hebben leren kennen.
Dat ze bij een uitverkoren geslacht horen.
Dat ze een koninkrijk van priesters zijn.
Eerst gingen ze naar een priester toe,
en die priester bracht het offer namens hen aan God.
Hij slachtte een dier,
een lammetje bijvoorbeeld wat mensen aan de priester gaven.
Zelf mochten ze dat lammetje niet slachten.
Een priester vertelde hun namens God de boodschap van God.
Een priester gaf ook onderwijs.
En nu wordt er hier gezegd dat ze een koninkrijk
van priesters zijn!
Ze zijn zelf priester geworden.
Dat is wel een omkering van zaken.
Nee, geen priester in een tempel.
Maar in het leven van elke dag.
een koninkrijk van priesters, een heilige natie, een volk dat God zich verworven heeft om de grote daden te verkondigen van hem die u uit de duisternis heeft geroepen naar zijn wonderbaarlijke licht

Eerst leefde men in de duisternis.
De droom van God was niet bekend,
men hield er geen rekening mee,
men kon er ook geen rekening mee houden.
Nu hebben ze de droom van God in hun leven ontdekt.
En die droom mogen ze niet voor zichzelf houden.
Die droom moeten ze doorgeven,
en die droom,
dat mag hun eigen leven ook kleuren.

We zijn als gelovigen allemaal priesters.
Een kerkenraad en een dominee
nemen in de protestantse kerk geen priesterrol op zich.
Je staat niet op een hogere plaats,
je staat niet tussen God en de gemeente in.
Nee, we zijn allemaal priesters!!

Wel heeft de kerkenraad de taak de gemeente bij haar droom
te bewaren…
En zoals we zo dadelijk zullen horen: de gemeente toe te rusten,
tot getuigenis en dienst in deze wereld!
Ze zijn geen betere gelovigen.
Ze zorgen ervoor dat de droom niet ophoudt.

De droom, het visioen, het hart van geloven,
het geestelijke,
daar is heel de kerkenraad verantwoordelijk voor,
kerkenraad als geheel.
De ouderlingen met hun accent op de geestelijke kant
misschien het meest van allemaal.
Dan zijn er de ouderling-kerkrentmeesters,
die het geheel van plannen doordenken
en managers zijn.
Natuurlijk dromen zij ook mee
en natuurlijk voeren zij ook veel werk zelf uit,
zeker nu de actie kerkbalans er is.
En je hebt de diakenen,
de doeners,
die zich met hart en handen inzetten voor de
minder bedeelden.
Gods grote daden verkondigen in de praktijk.

. God roept op om die droom nu al handen
en voeten te geven.
. van God houden  met heel je hart,
met heel je verstand
en met heel je ziel
en van je naaste als je zelf.

. De kerk is de plek waar we dat oefenen.
De grote daden van God verkondigen.
Niet langs de deuren gaan,
maar de manier waarop mensen met elkaar
en met God omgaan,
is een verkondiging…..

De kerk mag een voorbeeld zijn
van een nieuwe wereld die gaat komen.

tegelijk weten wij als gelovigen,
als leden van de kerk,
hoe ver we verwijderd zijn van die droom vaak.
Ergeren ons aan elkaar.
dromers kunnen zich irriteren aan denkers,
denkers kunnen zich irriteren aan dromers
doeners kunnen zich irriteren aan denkers.
Taak van de kerkenraad: dat wij de kloof die er is,
tussen droom en werkelijkheid niet wegstoppen,
eerlijk over durven praten,
pijn misschien nog wel meer voelen,
hoe weinig er van de droom werkelijkheid wordt…

Juist als je grote woorden gebruikt zoals Petrus,
. uitverkoren geslacht
. een koninkrijk van priesters
. een heilige natie
. een volk wat God zich verworven heeft om de grote
daden Gods te verkondigen…

Kom op zeg,
dat zijn wij helemaal niet,
wij zijn mensen met ongelooflijk veel tekorten.
Laten we maar een toontje lager zingen…
Laten we die droom van God,
die hoge idealen maar aan de kant zetten?

De kerk is geroepen op hoge toon te blijven zingen,
en leren leven met de kloof.
Tussen ideaal en werkelijkheid.
Juist als je uitgaat van hoge idealen,
ontkom je niet aan frustraties,
dat er in de praktijk zo weinig van terecht komt.

Geen geheim van maken.
Niet wegstoppen.
Van ontkennen word je ziek,
van wegstoppen raken de communicatiekanalen
alleen maar nog meer verstopt.
Als we onze frustraties wegstoppen,
dan worden we pas ongeloofwaardig.
En ondanks dat we die kloof vaak merken
geven we de droom niet op.
Het vuur wat is begonnen te branden,
valt niet meer te doven.

Verbonden met de steen van het gebouw
die weggeworpen is,
Jezus Christus,
die gedood is
en op de derde dag opstond.
Die kracht helpt ons ook om het uit te houden in de kloof.
We maken de kloof niet kleiner,
misschien juist wel groter.

Lijden.
Lijden aan de kerk,
aan elkaar.
Maar we weten van de droom,
die drijft ons voort.
Jezus, opgestaan uit de dood, wil opstaan in ons leven,
en God roept ons vanuit die kracht te leven.  Amen.