|
|
|
|
2018 Gedachteniszondag
2018 Gedachteniszondag
Gedachtenisdienst
25 november 2018
In deze gedachtenisdienst zijn we hier allemaal met een lege plek in ons hart en leven gekomen, een lege plek die soms zo onzichtbaar is voor anderen; voor de een nog maar kort geleden, voor de ander alweer vele jaren, maar de leegte blijft.
Vandaag maken we die lege plek zichtbaar door hier te zijn, door het licht aan te steken, door samen te zingen en te bidden.
Op de tafel een schikking die gemaakt is met in het achterhoofd het gedicht van Bonhoeffer. Hij schrijft in dat gedicht over de leegte die een mens achterlaat na het sterven. De halve cirkel is in het midden leeg. Juist door die leegte niet op te vullen, blijft de verbondenheid met degene die stierf, zegt Bonhoeffer.
Die leegte geeft ook de pijn weer, die daarbij hoort, maar we zien ook het groene, levende materiaal; de gekoesterde herinnering en het goede wat mensen ons gegeven hebben, geeft kracht om te leven. Vanuit de leegte kan er weer nieuwe levenskracht en groeikracht ontstaan.
De rozen symboliseren de momenten dat het weer licht wordt na verlies, het licht van Pasen dat kracht geeft om op te staan en verder te gaan. Bonhoeffer heeft het zo verwoord:
Als je van iemand houdt
en je bent door de dood van elkaar gescheiden
dan is er op de wereld niets en niemand,
die de leegte van die afwezigheid kan vullen.
Probeer het maar niet, want het zal je nooit lukken.
Aanvaard liever het gemis dat je is overkomen.
Dat klinkt erg hard, maar het is ook een grote troost.
Want zolang de leegte werkelijk leeg blijft
blijf je daardoor juist met elkaar verbonden.
Zeg niet: God zal de leegte vullen,
Want geloof mij, dat doet Hij niet.
Integendeel: Hij houdt de leegte leeg
en helpt ons om de vroegere gemeenschap
met elkaar te bewaren,
zij het ook met pijn.
Hoe mooier en rijker de herinneringen,
des te moeilijker is de scheiding.
Maar dankbaarheid zal de pijn der herinnering
veranderen in stille vreugde.
De mooie dingen van vroeger
zijn een kostbaar geschenk dat je meedraagt.
Zorg dat je niet altijd blijft graven in je herinneringen,
maar doe het van tijd tot tijd.
Dan wordt het verleden een blijvende bron van vreugde en kracht.
Ook een kostbaar geschenk bekijk je niet aldoor,
maar alleen op bijzondere ogenblikken.
Buiten die ogenblikken is het een geborgen schat,
een veilig bezit.
Op zekere dag zal het dan vroeg in de morgen
opnieuw Pasen voor je worden,
net als in het verleden,
een blijvende bron van nieuwe kracht en vreugde
voor mensen.
| | terug
|
| |
|
|
|
|
21-12-2025
om
10:00 uur
