|
|
|
|
|
Jesaja 43
Jesaja 43
Het gedicht ‘voetstappen in het zand’ geeft een prachtig beeld!
Het is herkenbaar voor heel veel mensen.
In de moeilijke momenten van het leven
verwacht je juist steun van God,
en juist dan is het stil,
hoor je niets.
In het gedicht loopt de persoon hand in hand met God
over het strand,
juist waar het moeilijk was stond slechts één paar voetstappen.
En heel eerlijk wordt de vraag gesteld:
Heer waarom dan toch? Juist toen ik U nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag, op het zwaarste deel van mijn pad..." De Heer keek toen vol liefde mij aan, en antwoordde op mijn vragen; "Mijn lieve kind, toen het moeilijk was, toen heb ik jou gedragen..."
Dit gedicht betekent voor ontelbaar mensen heel veel.
Het roept bij heel veel mensen herkenning op.
Lizette heeft ook na het overlijden van Ivy
heel veel steun mogen hebben aan dicht gedicht.
Het gedicht verwoordt een ervaring,
aan de ene kant van ervaren dat God zwijgt,
en aan de andere kant de ontdekking
dat God juist toen heel nadrukkelijk aanwezig was.
Mark heeft toen een heel andere ervaring gehad,
heel nadrukkelijk heeft God van zich laten horen,
en voor jou is het een keerpunt geweest in je leven.
Ervaringen delen is belangrijk.
Dat wat we ervaren,
wat we in het diepst van onze ziel meemaken,
dat mag gedeeld worden.
Ik denk dat wij als gelovigen dat meer mogen leren,
om wat we meemaken in het geloof met elkaar te mogen delen.
Dat is ook niet altijd makkelijk,
maar dat is wel belangrijk om te leren.
Omdat je daardoor merkt dat God leeft,
dat Hij niet dood is,
maar dat Hij ook nog vandaag spreekt.
Dat kan een vuurtje aansteken bij anderen,
zeker in deze tijd
waarin theoretische verhalen ons niet aanspreken,
en ons ontzettend kunnen vervelen.
Er is ook een andere kant.
Ervaring alleen is niet voldoende.
Geloven is meer dan ervaren.
Geloven rust niet op ervaring,
maar op God zelf.
-- Ook als je het niet ervaart, dan is God er wel!!
Sommige mensen geloven veel meer met hun hoofd,
met hun handen…
Sommige mensen hebben hele andere ervaringen…
Als je ervaringen in het centrum plaatst,
dan kan er kortsluiting plaatsvinden:
ja, ik heb dat niet,
mijn geloof deugt waarschijnlijk niet.
Nee,
Geloven is meer dan ervaren!
En daarom spiegel ik vanmorgen het gedicht van de voetstappen
in het bijbelgedeelte van Jesaja 43.
De woorden van Jesaja 43 lijken voor een deel
op het gedicht.
Ik ontdekte dat er ook een héél groot verschil is,
en ik wil u en jou graag meenemen op die ontdekkingsreis.
Hier in Jesaja 43 horen we het hart van God zich uitspreken.
Hij laat zijn volk niet los,
nooit!
Wat er ook gebeurt!
Wees niet bang,
Ik heb je bij je naam geroepen, je bent van mij!
Moet je door het water gaan – ik ben bij je;
of door rivieren – je wordt niet meegesleurd.
Moet je door het vuur gaan – het zal je niet verteren,
de vlammen zullen je niet verschroeien.
Want ik de Heer ben je God,
de Heilige van Israël, je redder.
De woorden van God,
gesproken door de profeet,
gaan dwars in tegen de ervaring van Israël.
Israël is als volk weggevoerd naar een vreemd land,
naar Babel.
Ze zijn alles kwijt geraakt.
Hun familieleden die achter bleven,
hun land waar ze opgroeiden,
de tempel waar ze offers brachten aan God,
is met de grond gelijk gemaakt.
En het diepste wat ze kwijt zijn geraakt,
is hun toekomst.
Wat is hun toekomst,
als ze in een soort concentratiekamp moeten leven
in een vreemd land?
Wat moet er van hun kinderen terechtkomen?
Het is niet gek dat ze geen toekomst meer hebben.
En het belangrijkste gevoel is
dat God ze in de steek heeft gelaten…
Waar was God om hen te redden?
Waar was God toen de Babyloniërs hen meevoerden?
Waar was Hij toen?
In hoofdstuk 40 kun je lezen over dat gevoel van Israël:
‘Mijn weg blijft voor de Heer verborgen,
mijn God heeft geen oog voor mijn recht’.
Dat is de klacht van Israël.
Zoals je ook in Psalm 44 zo’n klacht kunt horen:
10 u deed ons wijken voor onze belagers,
onze haters roofden ons leeg.
11 U hebt ons als slachtvee uitgeleverd,
ons onder vreemde volken verstrooid,
12 u hebt uw volk van de hand gedaan,
veel bracht de verkoop u niet op.
13 U hebt ons het mikpunt van spot gemaakt,
onze naburen smaden en honen ons,
14 u hebt ons bij de volken belachelijk gemaakt,
ze schudden meewarig het hoofd.
En in die omstandigheden,
mag de profeet namens God spreken.
Wees niet bang, want ik zal je vrijkopen.
Ik heb je bij je naam geroepen,
je bent van mij.
Rivieren zullen je niet meesleuren,
de vlammen van het vuur zullen je niet verschroeien.
Want ik de Heer ben je God,
de Heilige van Israël, je redder.
Voor jou geef ik Egypte als losgeld,
Nubië en Seba ruil ik in tegen jou.
Jij bent zo kostbaar in mijn ogen,
zo waardevol, en ik houd zo veel van je
dat ik de mensheid geef in ruil voor jou,
ja alle volken om jou te behouden.
Als jullie mogen denken Israël,
dat je niets waard bent,
dat ik je vergeten heb,
dat je niet meetelt,
ook al voel je dat zo,
toch klopt het niet.
Ik zal jullie redden,
ik zal jullie weer terugbrengen naar Israël.
Ook al zal het geen makkelijke reis zijn,
ook al zal het water en het vuur je reis
onmogelijk doen lijken,
ik zal zorgen dat het goed komt.
Want jij bent zo waardevol,
zo kostbaar in mijn ogen.
Jij bent een parel in mijn hand,
zo kostbaar.
En mocht je denken dat je in het niet valt bij
wereldmachten,
bij Egypte, Nubië,
een staat onder Egypte, bijna net zo machtig,
dan klopt dat niet.
Het lijkt hier te handelen om een uitruil van gevangenen….
De ene groep tegen de andere,
zoals nog steeds met regelmaat in Israël voorkomt…
Egypte als losgeld,
Nubië en Seba ruil ik tegen jou..
ja…. alle volken om jou te behouden.
Geen letterlijk afschrijven van andere volken…
Lees je nergens in de bijbel.
Wel een antwoord op wat Israël denkt en zegt:
Jesaja 40:27
‘Jakob, waarom zeg je – Israël, waarom beweer je:
‘Mijn weg blijft voor de Heer verborgen,
mijn God heeft geen oog voor mijn recht’?
Wat is het grote verschil met het gedicht van de voetstappen?
Bij het gedicht van de voetstappen
gaat het om een persoonlijke ervaring.
Een ontdekking achteraf.
Hier, gaat het om een boodschap voor het volk Israël,
die vooraf,
voordat de bevrijding zal plaatsvinden,
door God wordt doorgegeven.
Het is geen ervaring van het volk op dat moment,
- dat ze waardevol zijn
- dat ze een parel in Gods hand zijn
- dat ze bevrijd zullen worden
- dat God dicht bij ze is,
en ze door het vuur en het water heen zal helpen.
Het is niet de ervaring,
maar het is wel wat God beloofd.
En dat is hét grote verschil,
en het is dé hoop,
waar we ons geloof op mogen bouwen.
Ook vandaag.
Dat God mensen wil vrijkopen.
Dat heeft Hij met zijn volk Israël gedaan,
ze zijn daadwerkelijk naar hun eigen land teruggekeerd,
na 50 jaar in ballingschap gevangen gehouden te zijn.
En daarna zijn de rampen voor het volk niet te tellen geweest,
ook die eerlijkheid mogen we opbrengen.
Wat heeft dat volk in de loop van de eeuwen,
tot op de dag van vandaag geleden.
Progroms, Auschwitz….
En nu een eigen staat,
waar met vallen en opstaan,
met veel vallen geprobeerd wordt vrij te zijn.
God laat zijn volk niet los!!
En wij mogen met Israël zijn
via Jezus,
dé Zoon.
Die zijn leven gegeven heeft als losprijs voor velen.
Die niet gekomen is om gediend te worden,
maar om te dienen.
Die gekomen is om ook heidenen,
mensen die buiten staan,
binnen te laten.
En daarom mochten we vanmogen Dayn dopen.
Ook hij mag erbij horen.
Hij snapt dat nog niet,
hij weet dat nog niet bewust.
De doop is het beeld van het water,
waarin je kopje onder kunt gaan,
waar je leven kan eindigen.
Maar er is een God,
zijn Schepper,
uw schepper,
jouw schepper,
mijn schepper.
En die Schepper zegt ook tegen ons,
of we dat nu voelen of niet,
of we dat nu snappen of niet.
Wees niet bang,
want ik zal je vrijkopen,
ik heb je bij je naam geroepen,
je bent van mij.
Thuiskomen is telkens terugkeren bij dat begin.OORSPRONG
Bij het begin van je leven,
toen je je nog van geen kwaad bewust was.
Toen je je mocht koesteren in de zorg van je ouders.
En dan word je groter,
en dan ga je merken dat het leven ruw is,
ruw kan zijn.
Dat er het water is wat je meesleurt,
dat er het vuur is wat je beschadigt.
Dat er je eigen stem is die zegt:
‘Wat stel jij nu eigenlijk voor?’
Klein mensje die alles telkens weer niet goed doet….
Wie ben jij eigenlijk?
Ben je kostbaar?
Ben je belangrijk?
Nee, toch zeker.
Je bent een nummer in deze grote maatschappij.
En de wereldgebeurtenissen om ons heen,
laten het toch duidelijk zien,
dat het vuur
en dat het water om zich heen slaat,
en laten we ons alstublieft niet voor de gek houden,
alsof jij als mens iets in de melk te brokkelen hebt.
Dwars tegen onze gevoelens in,
tegen onze gedachten in die ons soms kunnen pijnigen,
staan daar vanmorgen het teken van de doop
en de woorden van Jesaja en van Jezus:
Ik heb je bij je naam geroepen,
je bent van mij!!!
Dat is thuiskomen.
Thuiskomen is luisteren naar je Vader,
die het beter weet dan jijzelf.
Als jij het niet snapt,
het niet begrijpt,
de gebeurtenissen in je eigen leven,
de grote wereldgebeurtenissen,
dan is er een God,
die ook vandaag spreekt,
Lizette en Mark kunnen er over meepraten,
die ook vandaag van zich laat horen.
Die je duidelijk wil maken
dat Hij er altijd is,
ook al zijn er momenten in het leven
dat je geen voetstappen ziet van Hem.
Maar Hij draagt je.
Dat kan een ervaring achteraf zijn.
Maar vooraf,
zonder dat je er nog iets bij ervaart,
klinken telkens weer de woorden:
Ik laat je nooit alleen.
Ik breng je thuis,
thuis in Israël,
voor het volk Israël,
en het is gebeurd.
En na elke ballingschap gebeurt het weer.
En wij mogen thuiskomen via Jezus.
Bij onze Heer.
Geloven is meer dan alleen ervaren.
Hij is er,
ook als jij en u er niets van merkt.
En daarom eindig ik met woorden van J.H. Gunning,
een theoloog die leefde in de 19e eeuw,
die het zo geweldig verwoord:
‘Bij alle pijnlijke botsingen
van het heen en weer geschud worden door onze twijfels,
bij de ongewisheid van onze menselijke gedachten,
is het de trouw van God,
waarop heel het leven steunt.
God zal ons niet bedriegen.
Wat Hij in de heiligste en de intieme ogenblikken in ons leven
tot ons sprak,
dat zal werkelijkheid zijn en blijven.
De waarachtigheid van God is de laatste grond van dit ons vertrouwen,
dat aan onze gedachten een werkelijkheid beantwoordt,
en wij niet aan een wreed goochelspel ten prooi vallen
door de gedachten die in het diepst van onze ziel rondtollen.’
In het diepste van onze ziel woont God.
Die God leert ons om thuis te komen
bij Hem,
bij onszelf,
in het diepst van ons hart.
Amen.
| | terug
|
| |
|
|
|
|
02-05-2024
om
17.00 uur
