Het water van de christenen aan wie Petrus schrijft
staat tot aan hun lippen.
En zij dreigen zelfs kopje onder te gaan.
En de brief die Petrus schrijft is bedoeld om deze mensen
sterker te maken,
sterker in het geloof.

En zo meteen wil ik de cursus die Petrus deze mensen geeft
wat preciezer bekijken.
Elke tekst langslopen.
Vanmorgen hebben we meer naar de algemene lijnen gekeken.
Maar voor diegene die er vanmorgen niet waren
geef ik, voordat we preciezer naar de tekst kijken,
een voorbeeld zodat we de situatie van de mensen
aan wie Petrus schrijft beter kunnen begrijpen.

Als wij zomers als kinderen wilde gaan zwemmen,
hadden we de keus om een paar kilometer te fietsen
en naar een zwembad te gaan,
of een paar honderd meter bij ons huis vandaan
de dijk over te steken en bij een klein strandje
de rivier in te duiken.
En vaak deden wij dat laatste,
zwommen we in de rivier de Maas.
Spannend was het vooral wanneer je net kon zwemmen,
en dan ging proberen de Maas over te steken,
de andere kant van de oever te bereiken.
In een rivier zwemt het toch anders dan in een zwembad.
Geen toezicht van een badmeester,
maar vooral de stroming die er is,
die altijd anders is,
en de schepen die voorbij komen,
waarbij het moet leren om goed in te schatten
of het veilig is om over te steken.
Zeker toen ik de eerste keren naar de overkant zwom,
was dat spannend,
mooi,
gevoel van vrijheid,
maar ook spannend.

Wat het minder leuk maakte waren de stoere jongens
die als je net een eindje aan het zwemmen was
waar je niet meer kon staan,
je kopje onder duwden.
Dat was beslist niet fijn.
Zeker als je nog heel onzeker je eerste meters maakte
in een stromende rivier.
En het ergste was dan als je boven kwam,
happend naar adem,
dat je dan op dat moment wéér een keer naar beneden
geduwd werd.
Paniek,
benauwd.

Grond onder de voeten krijgen!
Die grond onder de voeten was toch meestal
zo snel mogelijk terugzwemmen.
Niet naar de overkant zwemmen,
niet je doel bereiken waar je eigenlijk naar op weg was…

De christenen aan wie Petrus schrijft ervaren zo hun situatie.
Ze zijn gaan geloven in Jezus,
maar hun omgeving stelt dat niet op prijs.
Hun leven wordt er niet eenvoudiger op.
In ieder geval noemt Petrus ze ‘vreemdelingen’.
Ze zijn vreemden geworden in hun eigen omgeving.
Misschien is dat wel een van de ergste dingen die je kunt meemaken.
Vrienden, familie, mensen met wie je een goede band hebt,
en opeens tel je niet meer voor ze mee.
Opeens lig je eruit…..
Ze worden kopje onder geduwd,
het leven wordt ze zuur gemaakt.
En voor sommigen gelovigen geeft dat zo’n moeilijk leven,
dat de gedachte opkomt:
zullen we maar weer gewoon leven zoals we eerst leefden?
Zullen we het geloof maar weer opgeven?
Zullen we gewoon weer teruggaan waar we vandaan kwamen?
Teruggaan?
Dat nooit.
Niet teruggaan,
juist vooruit gaan,
op je doel gericht blijven!!
Dat is wat Petrus aan deze mensen schrijft.
Je bent de rivier ingegaan,
je bent gaan zwemmen om de overkant te bereiken.
Ga niet terug,
laat je niet tegenhouden.
Waar gaat het om in je leven?
Om een leven zonder lijden,
of gaat het er om dat je je doel bereikt?

Vers 1.
Ontdoe u dus van alles wat slecht is.
Letterlijk gebruikt Petrus het beeld van ‘uittrekken’.
Je trekt oude kleren uit,
daar kun je niet meer mee voor de dag komen
in je christelijke manier van leven,
ontdoen van alles wat slecht is:
. huichelarij:
je anders voordoen dan je bent
je hoeft je niet beter voor te doen dan je bent…
. afgunst: jaloezie op wat anderen hebben,
geestelijk (hij of zij gelooft meer of beter…..)
materieel (grotere auto, groter huis……)
. kwaadsprekerij
een ander in een kwaad daglicht stellen,
roddelen,
niet positief over een ander praten.
Let op: het is een grijs gebied soms!
Hoe makkelijk gaat dat niet?
(ik hoef het niet altijd met een ander  eens te zijn,
maar hoe snel maak ik de ander niet zwart,
besmeur ik de goede bedoelingen van de ander?

Doe het uit,
trek het uit.
. huichelarij, afgunst, kwaadsprekerij,
het verzwakt je verbinding met God én  met elkaar.
Opmerkelijk: Petrus schrijft aan mensen die zijn gaan geloven.
Zij zijn een verbinding aangegaan met Jezus,
en dat betekent dus niet dat ze ‘automatisch’,
als vanzelf de juiste manier van leven volgen.
Wat er wel gebeurt,
zoals iemand deze week nog op een kring zei:
‘Als je gaat geloven,
word je je wel bewuster van de dingen die je niet goed doet’.
Dat is dus een training.
Zoals Petrus een aantal verzen hiervoor heeft gezegd:
22  Nu u gehoorzaam bent aan de waarheid, is uw hart gelouterd en kunt u oprecht van uw broeders en zusters houden; heb elkaar dan ook onvoorwaardelijk lief, met een zuiver hart,

vs. 2
Hier noemt Petrus deze gelovigen pasgeboren zuigelingen!
Ze zijn nog maar net tot geloof gekomen.
En wil je verder komen in je geloof,
dan zul je ook voeding tot je moeten nemen.
Wil je sterker worden, dan zul je de juiste voeding
moeten nemen.
En de juiste voeding is:
zuivere melk van het woord –
. daardoor groeien –
Er zijn zoveel woorden elke dag,
. via de media
. via mensen die we ontmoeten
. woorden die in ons hoofd ontstaan,
gedachten.
Alles,
alles heeft zijn invloed op ons leven.
Welke woorden,
welke gedachten wijzen ons de weg?
Welke woorden voeden ons echt?
‘De zuivere melk van het woord’,
het woord van God voedt ons pas echt, zegt Petrus.
daardoor krijg je een diepere band met Jezus
groeien:
Dat woord ‘groeien’ wil direct zeggen dat
er nog veel meer mogelijk is dan nu…..
Ze mogen helemaal verbonden zijn met Jezus,
ze mogen vergeven zijn,
ze mogen weten dat ze kinderen van God zijn.
Voor de volle 100 %
Geen 99,9 %
Maar ze mogen kinderen van God zijn voor 100%!
En tegelijk,
er blijft altijd een kloof tussen hoe God naar ze kijkt,
als volmaakte mensen,
en hoe de werkelijkheid in hun leven is.
En in die kloof mogen ze elke dag een stapje verder komen!
Dat is het mooie van groeien!
Je relatie met God mag elke dag wat verder komen,
en hoe doe je dat?
Door de juiste voeding te nemen,
door Gods woord tot je te nemen!

Ik las bij Wil Derkse de uitspraak:
‘Je blijft levenslang leerling als gelovige’
En dat betekent dat de kloof tussen
de volmaaktheid en je eigen onvolmaaktheid
geen frustratie hoeft te zijn,
niet iets waardoor je je telkens met je kop tegen de muur
aan hoeft te lopen,
maar dat het een mogelijkheid is om
er steeds verder in te groeien,
levenslang mag je leerling zijn.
Daarom hebben we ook avondmaal gevierd.
Het ideaal van een volmaakte wereld,
van een volmaakte liefde werd ons voorgehouden,
daar hebben we van geproefd.
Niet om onze frustratie groter te laten worden
dat het bij ons nog zo onvolmaakt is.
Maar wel om ons uit te dagen,
om te groeien,
om de kloof zo klein mogelijk te laten zijn.

Sterker worden in je geloof,
zodat je niet teruggaat,
zodat je niet bang wordt en je geloof opgeeft,
de rivier niet over durft te zwemmen,
maar je niet langer angst laat aanjagen
en je doel in zicht probeert te houden.
Dat is het tweede deel van vs 2:
. Opdat u uw redding bereikt –
Daar bedoelt Petrus de definitieve redding  mee
die elke gelovige helemaal zal ontvangen
op de nieuwe hemel en aarde.
Daar zal er geen kloof meer zijn tussen hoe God naar ons kijkt
en hoe we naar onszelf kijken.
Daar zijn we uit één stuk.
En naar die werkelijkheid zijn we op weg,
we zijn op weg gegaan om te zwemmen naar de andere oever,
laat je niet terugjagen naar een leven zonder God.

vs. 3
Je hebt toch gemerkt hoe goed de Heer is?
Dat is een ervaring geweest in hun leven,
geen theorie.
Herinner je,
breng je te binnen hoe goed het was met God,
met Jezus,
ook al ben je dat nu misschien al weer vergeten.
Wij hebben geproefd,
wij hebben avondmaal gevierd,
waarin we konden proeven en smaken
hoe goed God voor ons wil zijn.

vs. 4
Voeg u bij hem, bij de levende steen die door de mensen werd afgekeurd maar door God werd uitgekozen om zijn kostbaarheid,

Voeg je bij hem,
ga naar God en Jezus toe.
(terwijl ze al naar Hem toegegaan zijn….)
Jezus werd door mensen afgekeurd.
Jezus werd gekruisigd.
Maar omdat Gods zoon zo kostbaar voor de Vader is,
is Hij niet in de afgrond gebleven,
maar is opgewekt op de derde dag.
Hij is de meest kostbare steen van de hele wereld!
Petrus zal er nog op terugkomen een aantal verzen later.

vs. 5
Laat jezelf als levende stenen gebruiken
voor de bouw van een geestelijke tempel.
. heilig priesterschap
. geestelijke offers
- In de tempel woont God –

Petrus roept de mensen op zich in te zetten voor de kerk.
Ze moeten niet alleen trainen
om zelf de overkant te bereiken,
om zelf gered te worden.
Nee, ze hebben ook een taak.
Ze worden opgeroepen om levende stenen te zijn.

Het beeld van de tempel gebruikt Petrus daarvoor
en de mensen die in de tempel werken de priesters.
In alle religies in alle tijden zie je dat gebruik
werd gemaakt van tempels.
- Tempel: plaats waar de godheid/god,
op een bijzondere manier aanwezig is
- Priester: Hij bemiddelt tussen God en mens.
Hij is de tussenpersoon tussen God en mens.
Dat is een universeel gegeven:
in aller religies, ook in Israël,
kom je dat tegen.
Priesters brengen in een tempel offers aan God
namens de mensen.
De priesters geven aan God wat mensen hen brengen,
ze offeren namens de mensen aan God.
De afstand is zo groot,
god is zo ver verwijderd boven mensen,
dat alleen priesters dat mogen doen.
En omgekeerd geldt het ook:
Namens god/godheid geven priesters
weer dingen terug aan mensen:
. de zegen
. soms gaf god voorspellingen of wijze woorden door
aan priesters,
die zij weer doorgaven aan de gewone mensen.
In Israël mocht ook alleen de priester
de zegen uitspreken namens God.

Maar sinds Jezus gestorven is en opgestaan
is er iets radicaals veranderd!
God woonde in de tempel in Jeruzalem,
en daar zorgden priesters voor de verbinding
tussen God en mensen,
door het brengen van offers.
Maar sinds Jezus sterven en opstanding
woont God op een andere manier bij mensen.
Hij wil in harten van mensen wonen.
JEZUS = MIDDELAAR!!!!

De belofte dat mensen met een stenen hart
nu een hart van vlees konden krijgen is vervuld.
(profeet Jeremia en Ezechiël –
niet alleen terugkeer uit ballingschap,
maar God gaat weer een stapje verder in zijn plan!)
Dat plan van God,
waar zelfs engelen graag zouden willen doordringen,
maar niet konden (1:12),
in dat plan zijn sinds kort beslissende stappen gezet!
Sinds de uitstorting van de heilige Geest
wil God in harten van mensen wonen.
De mens als een woonplaats van God.
Wat een wonder.
Wat onvoorstelbaar eigenlijk.
Daarom is de kerk,
de gemeente,
ook nooit in de eerste plaats het stenen gebouw,
zelfs al zou er geen gebouw zijn,
komen mensen samen zoals in de eerste gemeente
in bestaande huizen,
dan nog is het een huis van God.
Want niet de letterlijke stenen bepalen voortaan
de woonplaats van God.
Maar de levens van mensen.

Daarom zijn mensen levende stenen,
die levend gemaakt door de opstanding van Jezus
zelf stenen van een gebouw vormen.
Ze hebben ook geen priesters meer nodig,
die bemiddelen tussen God en hen zelf.

In de geschiedenis van de kerk is dat heel moeilijk geweest,
om dat vast te houden!
Daar zijn allerlei redenen voor aan te geven.
Zonder instituut,
zonder regels,
met alleen maar het werk van de Geest als basis,
werd het soms ook heel chaotisch in de kerk,
daar lees je al over in de brieven van Paulus.
En zeker toen het christelijk geloof staatsgodsdienst werd,
werd de christelijke religie ook meer en meer een instituut,
met een hiërarchie,
met bovenlagen en onderlagen.
In de traditie van de kerk kwamen de priesters weer opzetten,
die een bemiddelende rol kregen
in het contact tussen God en mensen.
De priester die komt in te staan tussen God en mensen.
In de Reformatie zijn allerlei misstanden aangepakt,
de bekendste is misschien wel dat wij niet door goede werken
gered worden.
Maar daar hangt heel nauw mee samen dat de rol van de priesters
door de Reformatoren weer terug werd gedrongen.
Daar zit een groot verschil tussen de R.K.
en de protestantse kerken vandaag.

De tussenlaag tussen God en mensen
hoeft niet opgevuld te worden door een priester.
God woont in hen door zijn Geest.
En Petrus daagt de mensen uit om zich te voegen
bij de gemeente,
om samen een gebouw te zijn,
een veilige plek te zijn,
een heilig priesterschap te vormen
om te bouwen aan een geestelijke tempel.

Dat betekent twee dingen:
De bemiddelende rol van de priesters is niet meer nodig.
God woont doordat Jezus als Middelaar
de barrières heeft weggenomen
op een hele directe manier bij mensen,
in hun hart,
in hun leven!
En dat betekent als tweede dat
de gemeente een heilig priesterschap vormt.
Wij als gemeente,
als gemeenteleden,
zijn bemiddelaars van Gods boodschap
naar mensen toe die er niet vertrouwd mee zijn.
Wij hebben allemaal de taak gekregen om priester te zijn.

De kerk is er niet om zelf gelukkig te worden,
om zelf gered te worden.
Maar de kerk is er om ervoor te zorgen
dat in zoveel mogelijk mensen
God een plaats krijgt.
Dat in zoveel mogelijk mensen
Jezus door zijn Geest mag wonen.
Dat is de bedoeling van de kerk.

Wij zijn er niet voor onszelf,
wij zijn er om offers te brengen,
zodat God in zoveel mogelijk mensen een plek krijgt
om te wonen.
En wij mogen bij God wonen,
wij mogen uiteindelijk definitief bij God wonen.

vers 6
6  In de Schrift staat immers: ‘In Sion leg ik een hoeksteen die ik heb uitgekozen om zijn kostbaarheid; wie daarop vertrouwt, komt niet bedrogen uit.’

Sion: een andere nam voor Jerzulem.
Een berg in Jeruzalem werd eerst zo genoemd,
later werd heel Jeruzalem vaak zo genoemd.
In de ballingschap wordt door de profeten,
o.a. Jesaja die hier door Petrus wordt aangehaald,
de weggevoerd ballingen aangeduid met de naam ‘Sion’.
Ook het hemelse Jeruzalem wordt soms aangeduid
met de naam Sion.
De beweging die enkele eeuwen geleden ontstond
om terug te keren naar het land Israël
wordt daarom ook ‘zionisme’ genoemd.

In  Sion, in Jeruzalem,
is Jezus gekruisigd en opgestaan.
Dat is de allesbepalende gebeurtenis geweest,
zegt Petrus.
In Sion leg ik de hoeksteen – Jezus!
De hoeksteen is de steen
die twee muren met elkaar verbindt,
die het fundament vormt waar het hele gebouw op rust.
Haal je die steen weg,
dan stort het gebouw in.
Petrus wil graag dat die eerste gelovigen,
ook al worden ze kopje onder geduwd in het water,
dat ze niet het hazenpad kiezen,
dat ze niet bij de eerste onderdompelingen
teruggaan naar de vaste wal.
Maar dat ze op koers blijven.
Dat ze blijven vertrouwen op Jezus,
de hoeksteen.
Dat hij ervoor zorgt dat het gebouw niet instort.

Hij is het fundament.
Dat betekende voor Petrus dat hij weer opnieuw
ging uitleggen wat Jezus gedaan had
en wat dat voor hen betekende.
Als je een gebouw bouwt,
dan leg je eerst een fundament,
en daarna de muren.
En het fundament is van levensbelang,
als de fundering niet goed is,
dan gaat het niet goed.
De fundering, daar is alles van afhankelijk!

En daarom blijft Petrus deze mensen weer onderwijs geven
over het fundament!
Als je een gebouw bouwt,
dan is het fundament eenmaal af,
en dan moet je daar niet meer aankomen.
Net als met die hoeksteen,
die moet je laten zitten,
anders stort heel het gebouw in.

In het christelijk geloof haal je het fundament niet weg,
haal je de hoeksteen niet weg,
maar blijf je wel telkens bezig
om naar die hoeksteen toe te gaan.
Ik ben een tijdje betrokken geweest bij de studie van Ben Wentsel.
Hij is intussen 81 jaar,
en heeft eind vorig jaar de Protestantse Catechismus geschreven.
Onvermoeid blijft hij studeren en nadenken
over de inhoud van het christelijk geloof.
Ook over de fundamenten,
waar daar raak je nooit in uitgedacht.
Een ander heeft weer de gave van het gebruik van zijn handen,
van zijn gevoel,
zijn intuïtie.

Wij mogen op weg zijn,
en we zijn er nog niet.
We zijn op weg gegaan.
Laat je niet frustreren zegt Petrus door het feit dat je
er nog niet bent,
door het feit dat je soms kopje ondergaat.
Ga telkens naar Jezus toe,
realiseer je welk bijzonder fundament hij in de wereld
gelegd heeft op de berg Sion.
Dat is nooit meer uit te wissen.
Blijf op weg, ga niet  meer terug naar waar je vandaan kwam.
Besef telkens wat het fundament is van je reis,
en wordt niet gefrustreerd door de kloof die er nog steeds is,
want je mag groeien, elke dag opnieuw.
En je mag weten dat als je zo op weg blijft,
je de andere kant van de rivier zult bereiken.
Amen.