|
|
|
|
|
Filippenzen 4
Filippenzen 4
Filippenzen 4
Ooit las ik deze woorden uit Filippenze 4,
voor aan een man die ernstig ziek was.
Het was nog in de tijd dat de NBV er nog niet was.
Ik las bij hem:
4 Verblijdt u in de Here te allen tijde! Wederom zal ik zeggen: Verblijdt u!
5 Uw vriendelijkheid zij alle mensen bekend. De Here is nabij.
6 Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God.
7 En de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten behoeden in Christus Jezus.
En deze man keek me wat glazig aan.
Hij was geen kerkganger,
en had eigenlijk ook weinig met het geloof.
En ik probeerde aan hem uit te leggen,
dat het misschien vreemd was voor hem om deze woorden te horen,
over blijdschap en geen zorgen maken,
maar dat dat kan,
blij zijn
en je geen zorgen maken,
als je je niet alleen laat leiden door de omstandigheden,
maar als je je laat leiden door je geloof in Jezus.
Als Hij je Redder is,
als je Hem mag kennen,
dan weet je dat Hij je niet loslaat,
in welke omstandigheden van het leven ook.
Hij keek me nog steeds glazig aan…
Hij had niet zoveel met Jezus.
En deze woorden,
waarin Paulus gelovigen oproept tot blijdschap in de Heer,
en je geen zorgen maken,
maar je zorgen delen met God,
kwamen niet echt bij hem over.
Hij kon er niets mee.
Dat had aan de ene kant alles te maken met zijn situatie,
ernstig ziek en niet lang meer te leven.
En de woorden klonken hem wat goedkoop in de oren.
Deze woorden van Paulus zijn eigenlijk alleen te begrijpen,
voor mensen die bij Jezus horen.
Die met hem optrekken.
Die zijn vergeving ontvangen hebben,
en die weten dat wat er ook gebeurt in het leven,
dat ook in de donkerste momenten,
het licht van Jezus schijnt.
En dat UITEINDELIJK niet de omstandigheden je leven bepalen,
maar je relatie met Jezus.
Dat klinkt goedkoop,
maar Paulus schrijft deze woorden niet goedkoop!
Paulus zit in de gevangenis.
Zijn situatie is heel onzeker.
Het is heel onduidelijk wat er met hem gaat gebeuren.
En toch….
Innerlijk zit hij niet in de gevangenis.
Diep van binnen is hij een vrij man.
Zelf geeft hij in zijn brief aan
dat het komt doordat Jezus bij Hem is.
Wat er ook gebeurt,
Jezus is bij Hem en geeft hem een intense vreugde,
ook al zit hij gevangen.
Hij laat zich niet leiden door de omstandigheden.
En datzelfde vraagt hij ook van de mensen in Filippi.
En als je die relatie hebt,
dan weet je dat het allerdiepste,
het allermooiste,
het grootste geschenk is wat je in je leven kunt ontvangen.
Het kan niet anders dan dat een intense blijdschap geeft.
Wij als mensen zijn allemaal verschillend,
of we dat nu uiten,
of dat op ons gezicht te lezen valt.
Als we straks avondmaal vieren,
dan lachen we meestal niet.
We kijken serieus.
Dat kan bijna niet anders bij een tafelviering
zoals wij dat gewend zijn.
Maar van binnen mogen we intens blij zijn,
dat de Here God ons ziet,
ons ziet zitten,
dat we welkom bij Hem zijn.
Betekent dat dan dat wij,
als we verbonden zijn met Jezus altijd blij zijn?
Kan dat wel?
Hoe de omstandigheden ook zijn, je altijd in de Heer verheugen?
Hoe de omstandigheden ook zijn,
in geen enkel ding bezorgd zijn?
Kan dat wel?
Wij zijn toch gewone mensen met onze pijn,
verdriet, conflicten,
onopgeloste vragen,
onze dagelijkse zorgen?
Natuurlijk.
Christenen zijn geen supermensen die zich onttrekken
aan de omstandigheden van het leven.
De buitenkant, wat we meemaken,
heeft veel invloed!
. examen hebt gehaald – je rijbewijs, diploma middelbare school
. kind geboren wordt, en daarna blijkt alles goed te zijn,
wat een vreugde!!
. Als je maandenlang getraind hebt voor een sportwedstrijd,
en je bereikt je doel: wat kun je intens blij zijn!!
. Als je ziek bent, en door een operatie of
door de juiste medicijnen wordt de pijn minder – wat een opluchting
. Wat kan pijn veel invloed pijn kan hebben op je stemming
. Of als je alleen bent,
en je lijdt er onder,
je voelt je eenzaam,
wat kan dat veel invloed hebben op je stemming.
Natuurlijk golven ook christenen mee op de golven van het leven.
Nogmaals: wij zijn geen supermensen.
Ook Paulus was geen supermens.
Wat wil Paulus dan van ons?
Hij wil dat we de relatie,
de verbinding met Jezus Christus,
niet los laten,
niet verwaarlozen.
Dat we die verbinding blijven zoeken.
Daarin is de nbv vertaling wel mooi,
die geeft de bedoeling weer:
nbv – laat de Heer je vreugde blijven…
wees altijd verheugd..
De andere vertalingen, zoals de vorige NBG vertaling en de NB
hebben meer de directe vorm,
de opdracht, die ook in de oorspronkelijke taal staat:
‘Verheug je in de Heer,
verblijd je in de Heer, te allen tijde.
6 Weest in geen ding bezorgd, maar laten bij alles uw wensen door gebed en smeking met dankzegging bekend worden bij God.
Het mooie van de nbv vertaling is
dat het wat mij betreft heel goed de bedoeling aangeeft van wat Paulus
wil zeggen:
Je hebt een relatie met Jezus.
Laat je de vreugde van die relatie niet afpakken.
Blijf verbonden met je Redder,
met je Bevrijder!
De andere vertalingen geven meer de directe vorm aan,
zoals het in de oorspronkelijke taal ook staat.
Het is een opdracht.
‘Verheug je in de Heer’.
Dat is iets wat je doet.
Dat is geen stemming die je HEBT.
Maar dat is iets wat je doet.
Je word je telkens weer bewust,
hoe geweldig het is dat Hij van je houdt,
dat Jezus zijn leven voor je gegeven heeft.
Dat is iets wat je moet doen.
En daarom is DANKEN zo belangrijk.
Ook als je overvallen wordt door zorgen,
door angsten
hoe het allemaal verder moet.
6 Wees over niets bezorgd, maar vraag God wat u nodig hebt en dank hem in al uw gebeden.
Wij zijn geen supermensen,
maar wij zijn mensen die niet overgeleverd zijn aan het noodlot.
Dat wordt ons verteld door iemand die in de gevangenis zit.
De gevangenis bepaalt niet zijn leven.
Wij hebben allemaal onze eigen gevangenissen.
Dat kan een ziekte zijn,
een conflict,
pijn,
stemmingswisselingen,
minderwaardigheidsgevoelens,
eenzaamheid.
Onze gevangenis hoeft ons leven niet te bepalen.
Als we geloven in Jezus,
dan bepaalt Hij ons leven.
Nee,
dan zijn we geen super mensen die geen last hebben
van de golven,
die soms hoog kunnen gaan.
Supermensen, dat zijn we niet.
Soms lijkt ons leven op de woeste zee,
met meters hoge golven die de zee onstuimig kunnen maken,
Soms is ons leven veel rustiger,
een kabbelende of spiegelgladde zee.
Wat Paulus doet,
is ons oproepen om op een onstuimige zee,
ons niet hulpeloos te voelen.
Waarom niet?
Omdat we supermensen zijn die de zee kunnen stillen?
Nee, dat kon Jezus alleen.
Nee,
wij golven met de stormen mee.
Wij zijn geen supermensen.
Bij supermensen moet ik aan een booreiland denken,
een booreiland wat met lange poten op de bodem van de oceaan staat.
Vaak ver boven het wateroppervlak.
Welke stormen er ook komen,
het booreiland blijft onbewogen staan.
Wellicht niet helemaal stokstijf,
maar het dient niet mee met de metershoge golven.
Dat beeld van niet meedeinen wil Paulus ons niet aanreiken.
Hij wil ons een ander beeld aanreiken.
Wij lijken op een schip.
Er zijn heel veel verschillende soorten schepen:
klein, groot,
sommige schepen deinen veel meer met de golven mee,
dan andere schepen.
Grote schepen hebben er minder last van dan kleine schepen.
Maar als zo’n schip stil ligt,
en de motor valt uit,
dan is het een speelbal van de golven.
Maar gelukkig is er een anker.
Hoe groot,
hoe klein je als schip ook bent,
je hebt een anker nodig.
Het anker is Jezus Christus,
de verbinding met Hem.
Hij heeft zijn leven gegeven,
Hij heeft je leven gered.
Jij bent van Hem.
Wat de omstandigheden ook zijn.
Hoe mooi,
of hoe moeilijk,
dat anker bepaalt je leven.
Zeker, er kunnen stormen zijn,
het laat je niet onbewogen,
het raakt je als mens soms aan alle kanten,
maar je mag verankerd zijn.
Laat de zorgen er niet voor zorgen,
dat je anker losgetild wordt.
En in alles van het leven,
mag je dankbaar en blij zijn voor dat anker.
Kostbaar.
Onbetaalbaar.
Danken voor dat anker, dat doen
we straks,
door naar het avondmaal te komen.
En om zo dagelijkse oefening weer met meer moed
op te pakken:
Verheug je in de Heer!
(Laat hem uw vreugde blijven).
Wees in geen ding bezorgd
(laat hem alles bekend worden)
Zelfs als je glazig kijkt,
zoals die man tot wie ik deze woorden las op huisbezoek,
en je snapt deze woorden niet allemaal,
ben je welkom om avondmaal te vieren.
Het is geen maaltijd voor ingewijden,
die alles snappen en begrijpen.
Maar voor mensen die belijden:
dat anker,
dat is waar mijn leven van afhangt,
en dat wil ik belijden,
dat wil ik aan God en mijn medebroeders en zusters
duidelijk maken.
Amen.
| | terug
|
| |
|
|
|
|
24-04-2024
om
19.00 uur
